Saturday, May 8, 2010

Αποκορύφωση

Έχω τόσα πράγματα στο μυαλό μου, δεν ξέρω από πού έρχονται και από πού μπαίνουν. Ξέρω όμως ότι είναι τόσο κοντά στην ύπαρξή μου και στη σκέψη μου που θέλω να τα βγάλω.
Αλλά δεν ξέρω πως.
Πόσο τυχεροί είναι οι ζωγράφοι, οι γλύπτες, οι συγγραφείς, οι ποιητές... Έχουν αυτό το χάρισμα να σου δείχνουν.
Ένας φωτογράφος με μια εικόνα, χωρίς τρικ, χωρίς συναισθηματισμούς, τόσο ζωντανή που βλέπεις τους πόρους απ' το δέρμα.
Μια ζωγραφιά, καταθλιπτική, χωρίς δεύτερη σκέψη, η μπλε περίοδός του και είναι ήδη μια ίντσα πιο ελεύθερος.
Ούτε που μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου τη δύναμη που κρύβει αυτή η ίντσα.
Ένα νεύμα στο βλέμμα ενός ηθοποιού και το 'πιασες το νόημα.
Μια ατάκα σεναρίου, ένα πλάνο άκυρο, μια ασήμαντη λεπτομέρεια πίσω από το βασιλιά, focus στη γωνία και ένα ανεξήγητο θαυμαστικό.
Ένα μικτό θολωμένο χρώμα, πολλά χρώματα, ασπρόμαυρη, ζωντανή εικόνα, σκυφτό βλέμμα, σταγόνα σάλιου που ακουμπάει στο μικρόφωνο, μια νότα ξεκούρδιστη, ένα κόμμα.
Τόσο μικρό.
Τόσο απλό.
Τόσο αντίθετο απ' το ασήμαντο ρεαλιστικό.
Ένας ολόκληρος φανταστικός κόσμος και όλος συσσωρεύεται σ' αυτή τη λεπτομέρεια, ένα κόμμα.
Τόσοι πολλοί τρόποι, μια ανάσα.
Αυτό είναι που θαυμάζω.